Kto nie lubi plastyki?

Paprocie zrudziałymi opuszkami palców głaszczą zimne poranki

Słońce zaczyna dzień od chłodnej kawy

Przerzucam nudne rachunki

Za zimno na taniec, za zimno na gumowce

Błoto przepowiada przyszłość.

Moje dziecko nie lubi plastyki. Nie lubi i już. I nie ma chyba takiej siły, która mogłaby to zmienić.  W-f jest genialny, matematyka rewelacyjna przyroda świetna a plastyka jest obrzydliwa. Plastyka jest najczarniejszym z czarnych dołów. Rozumiecie coś z tego? Bo ja nie. Wiem, co sobie myślicie jakaś hetera, czyli wredna nauczycielka zatruwa dziecku życie i dobre samopoczucie. Wcale nie, kobieta od plastyki jest sympatyczna, często się uśmiecha i moje dziecko ją lubi. Fela dla odmiany lubi sztukę a najbardziej upodobała sobie wzornictwo tkanin. Nie jakieś tam zabawię się, bo się nudzę, zapcham czas z braku lepszego zajęcia, czy chwilowej przyjemności dla niej jak chyba dla każdego malamuta to prawdziwa pasja. Jeśli oddaje się sztuce to daje z siebie wszystko, całą głębie swych emocji i przemyśleń. Geniusz wyłazi z niej błotem i sierścią. Fela uważa, że człowiek jak tylko otworzy oczy marzy o stempelku łapy na kolanie, albo o ekologicznym wzorku ogona najlepiej na czarnych albo białych spodniach, bo wtedy jest pięknie wyeksponowany. Na szczęście nie czuje czarna palącej potrzeby oznaczania magicznymi odciskami swych poduszeczek kadłuba ducha winnej ofiary. Dlatego jak każdy szanujący się psiarz we własnym domu nie wyskakuje praktycznie z dresów. I tylko dodam dla przyzwoitości, że nie mam tylko jednej pary dresów a pralka to już diamentowy medal za maratony dostać powinna.  No dobrze nie będę się mijać z prawdą Fela jest delikatną i wrażliwą duszą tylko czasem nie potrafi zapanować nad radością i właśnie wtedy daje znać o sobie jej artystyczna dusza. Suma summarum nie jest tragicznie, zawsze mogło być gorzej. Tylko czasem myślę o tym jak namówić Felę by skutecznie przekonała moje dziecko do plastyki, i do artystycznych poczynań. Wiem, że potrafi to zrobić, w piłkę z nim przecież gra lepiej niż nasi kadrowicze. Tyle tylko, że o to nie trudno. Z ręka na sercu wolę patrzeć jak moje dziecko walczy z psem o piłkę niż oglądać na boisku nasze orły, co im ktoś skrzydła jak kurą podciął. Nie wspomnę, co myślę o ich zarobkach, bo to już prawdziwy skandal i nie ten temat. Z resztą i tak siatkówka jest tysiąc razy fajniejsza, to są prawdziwe emocje i do tego kibice nie przychodzą na mecz z maczetami.

Fela jak przystało na porządnego psa szczeka. I to jak szczeka, pięknie donośnie i z uczuciem. Na mnie szczeka. Tak właśnie na mnie, gdy tylko uzna ze nie poświęcam jej dostatecznie dużo uwagi i nie bawię się z nią szczeka na mnie. Nie wiem, czemu uważa, że moim psim, o przepraszam ludzkim obowiązkiem jest się z nią bawić. No ewentualnie zamiast zabawy w grę wchodzi dokarmianie. Nie ma większego znaczenia, czym, Fela jest jak odkurzacz wszystko lubi.

Tak po za tym to nic nowego, tyle tylko, że zima idzie..